John Martyn geëerd met akoestische dubbelaar

Hij was net zo'n grote als Nick Drake en Tim Buckley, maar bij het grote publiek is John Martyn nooit zo bekend geworden. Alleen daarom al is het goed dat zijn naam levend wordt gehouden met de dubbelaar Head And Heart – The Acoustic John Martyn die onlangs is verschenen.

John Martyn begon zijn loopbaan in de jaren zestig als tokkelende folkie. Aanvankelijk bracht hij platen uit met zijn toenmalige echtgenote Beverley, maar die verdween uit beeld, naar verluidt omdat de platenmaatschappij meer brood zag in een solocarrière van Martyn. Die kwam [en] duurde tientallen jaren tot hij in 2009 overleed.

De eerste cd van de dubbelaar Head And Heart – The Acoustic John Martyn beslaat de eerste periode, vanaf zijn debuut in 1967 tot begin jaren zeventig. Prachtige muziek, maar niet heel onderscheidend. Nee, het echte werk begon in de jaren zeventig, waarin hij zijn geluid verbreedde met jazz, blues, reggae en rock.

Vijf meesterwerken op rij bracht hij uit: Bless The Weather, Solid Air, Inside Out, Sunday's Child en One World. Ook zijn echtscheidingsplaat Grace And Danger was nog van grote klasse. De vele albums die daarna volgden konden weliswaar de kwaliteitstoets doorstaan maar zo goed als in de hoogtijdagen is het nooit meer geworden.

De tweede cd van Head And Heart bevat nummers uit de piekperiode, waarin de contrabas van Danny Thompson (Pentangle) een belangrijke rol speelde, en is een stuk interessanter dan de eerste. Solid Air (gewijd aan zijn vriend Nick Drake) blijft onweerstaanbaar, en dat geldt ook voor nummers zoals One Day Without You en My Baby Girl, beide afkomstig van mijn favoriete plaat Sunday's Child, gemaakt toen het jonge gezin zich nog wentelde in geluk (wie zei daar dat in donkere tijden pas écht mooie muziek wordt gemaakt?).

Vanwege het vrijwel ontbreken van elektrische instrumenten is deze dubbelaar –die 35 nummers telt– wel wat eenvormig. Het bijzondere geluid van de echoplex, waarmee hij in de jaren zeventig veelvuldig experimenteerde, is nu niet te horen en daarmee is dit geen ideale instap-cd. Voor fans is het een mooie aanvulling, want een groot deel van de nummers heeft een afwijkende versie (andere studio-opname, John Peel Show, demo, live). Bovendien zal lang niet iedereen liedjes als All For The Love Of You en Working It Out (beide outtakes van One World ) in de kast hebben staan.

Kees van Wee