Winterfolk Dordrecht gezellig en geslaagd

door Stan Rijven

After several general paragraphs, the end of the review is dedicated to John Martyn.

De tegenstelling werd weer volmaakt in de zaal waar zangeres June Tabor in leren lieslaarzen en modieuze kledij haar onmiskenbare vocale kwaliteiten ten gehore bracht. Hoogtepunt en vreemde eend in de bijt vormde de Engelsman John Martyn. Hij was de enige die gebruik maakte van een akoestisch versterkte en een elektrische gitaar, alsmede van een drumbox. De unieke stijl die hij heeft ontwikkeld uit het subtiel en economisch benutten van elektronische effecten die ontstaan uit zijn virtuoze gitaarspel, laten een verwantschap met rock, blues en minimal music horen. Gevoegd bij de volstrekt persoonlijke wijze waarmee hij in zijn hese stem en plukkende aanslag zijn ziel uitdrukte, was dat voor veel toehoorders een zowel onbegrijpelijke als onverwachte gebeurtenis. Dat bleek ook toen hierna de Ierse Wild Geese als finale mochten aantreden, aangezien toen de herkenning weer terugkwam. Swingende reels en jigs waarop op onderhoudende wijze dit festival tot een goed einde kon worden gedanst.

sitenotes:
This review appeared on page 7 in the Arts section.