John Martyn [Vinyl]

Joost Niemöller
Vinyl magazine #10

JOHN MARTYN was de eerste blanke artiest die een contract tekende met het Island label, dat zich voorheen altijd gericht had op ska en reggae. Twintig jaar maakt hij nu al platen bij Island, en hoewel Martyn beslist niet Island's meest commerciële artiest is, heeft hij er altijd een speciaal plaatsje gehad.

Zijn nieuwste plaat, Big's Talk, 1 is al af, maar Island heeft de release uitgesteld tot januari '86 omdat dan de twintig jaar John Martyn goed gevierd kan worden. De verwachtingen om die plaat zijn hoog gespannen en Martyn zal dan pas een lange reeks concerten gaan verzorgen. Het optreden tijdens Pandora (met Foster Paterson op toetsen en bassist Alan Thomson) is één van de weinige uitzonderingen op de huidige periode van stilzwijgen2.

Wie ooit een optreden van Martyn heeft meegemaakt zal niet snel de soms bijna wanhopige intensiteit vergeten die de vaak behoorlijk beschonken Martyn in zijn muziek kan leggen. Zijn zo heel speciale manier van gedreven slaggitaarspel, maar vooral dat unieke, door merg en been gaande stemgeluid kenmerken hem als een groot performer. Platen van Martyn zijn nogal wisselvallig, wat goed af te lezen valt aan de (nauwelijks meer verkrijgbare) verzamelelpee So Far So Good. Het uiterst jazzy album Grace & Danger uit 1980 is een onbetwistbaar hoogtepunt, een conceptplaat haast, omdat alle songs op ondragelijk schaamteloze wijze het stukgaan van een relatie tot leven brengen.
Over de artistieke kwaliteiten van John Martyn hoeft niet getwijfeld te worden. Hij heeft uiteenlopende stijlen als folk, blues, jazz en nu steeds vaker rock samen weten te brengen tot een eigenzinnig, overtuigend geluid. Het is wel de vraag wat John Martyn, die weinig invloed heeft gehad op jongere generaties popmusici, doet op een festival als Pandora, waarin toch vooral de nieuwste lichtingen in de popmuziek aan het woord dienen te komen. (JN)


sitenoten:
1 Dit was Piece By Piece, de werktitel was onbekend.
2 John's optreden bleek op het laatste moment afgezegd, blijkens dagblad Het Vrije Volk van zaterdag 12 oktober.
Het stukje ging vergezeld van een zwart/wit foto van Roy Tee en verscheen in een speciaal katern waarin de artiesten werden aangekondigd die optraden op het Pandora's Music Box festival 1985. Het vond plaats op vrijdag 11 en zaterdag 12 oktober in de Rotterdamse Doelen. John Martyn stond geprogrammeerd op vrijdagavond in de 'Big Hall' van 22:30 tot 23:30 uur.
Vinyl verscheen maandelijks en werd uitgegeven door de BV Vinyl in Amsterdam. Een los nummer kostte fl 4,50.



Translation:

John Martyn

JOHN MARTYN was the first white artist to sign a contract with the Island label, that hitherto primarily had been engaged in ska and reggae. For twenty years already he has been making albums now with Island, and though Martyn certainly isn't Island's most commercial artist, he has always had a special place there. His latest album, Big's Talk,1 has already been finished, but Island postponed the release until January 1986 because then twenty years of John Martyn can truly be celebrated. Expectations about this record are high and only by this time Martyn will engage in a long series of concerts. The show at Pandora's [Music Box] (with Foster Paterson on keyboards and bass player Alan Thomson) is one of the few exceptions in a long period of silence2.

People who ever witnessed a John Martyn performance will not easily forget the almost desperate intensity the often rather drunk Martyn can put in his music. His very special way of playing a driven rhythm guitar, but particularly that unique, haunting sound of his voice characterize him as a great performer. Martyn records tend to be checkered, which can be judged by the (hardly obtainable) compilation So Far So Good. The very jazzy Grace & Danger album from 1980 is an undisputed pinnacle, almost a concept album, because all songs bring to life the breakup of a relationship in an unbearably barefaced way.

One need not doubt the artistical merit of John Martyn. He has managed to merge divergent styles like folk, blues, jazz and now increasingly rock into a convincing sound of his own. The question is what John Martyn, who has had little influence on younger generations of pop musicians, is doing on a festival like Pandora, that primarily should showcase the newest directions in pop music. [Joost Niemöller]


sitenotes:
1 This album is Piece by Piece, the working title used to be unknown.
2 John's show was cancelled at the last moment, reported the Vrije Volk newspaper of Saturday 12 October.
This introduction was published with a black and white picture by Roy Tee in a special section announcing the artists that performed during the Pandora's Music Box festival 1985. It took place Friday 11th en Saturday 12th of October at "De Doelen" theatre in Rotterdam. John Martyn was scheduled for the Friday night in the so called Big Hall between 22:30 and 23:30 hours.
Vinyl was a monthly magazine published in Amsterdam. One issue cost 4 guilders 50 cents.

Translation: Hans van den Berk